‘We zijn lijnbuschauffeurs. Dat wil zeggen dat we van een start- naar een eindpunt rijden en onderweg stoppen aan verschillende haltes. De afwisseling is fantastisch, elke ochtend ontdekken we welke routes we die dag zullen volgen. We zijn er enorm fier op dat we als moeder en dochter dezelfde job uitoefenen, want dat hoor je niet vaak. We helpen elkaar ook heel veel, door elkaar op voorhand te waarschuwen voor wegonderbrekingen bijvoorbeeld.’
Nurten: ‘Twintig jaar geleden ging ik samen met mijn man naar de VDAB. Hij wilde zich gaan inschrijven om buschauffeur te worden en ik kreeg toen de vraag of ik hem wilde vervoegen. Ik heb mijn rijbewijs behaald en ben samen met hem buschauffeur geworden. Toen Betül klein was, nam ik haar in de schoolvakanties mee op de bus. Dat vond ze superfijn. Die passie voor de bus is haar echt met de paplepel ingegeven. Toen ze zestien was, wilde ze stoppen met school. “Waarom moet ik naar school? Ik wil toch buschauffeur worden”, zei ze toen al. Toen ze afstudeerde, heeft ze meteen haar rijbewijs gehaald en kon zo haar kinderdroom waarmaken. We passeren elkaar nu geregeld tijdens onze busritten, dan wuiven we nét iets enthousiaster dan naar de andere collega’s (lacht).’
Betül: ‘Ik vind het zalig om achter het stuur te zitten en niet tussen vier muren te werken. We hebben de vrijheid om buiten rond te rijden en ondertussen sociaal contact hebben. We doen een babbeltje met de reizigers en krijgen er enorm veel waardering voor terug. Ze noemen mij als jonge buschauffeur weleens een “dapper klein meisje achter het stuur”, dan ben ik echt trots op mezelf. Die grote bus zelfstandig besturen, geeft me zelfvertrouwen.’
Nurten: ‘Als ik een meisje haar vriend zie omhelzen wanneer ze af mijn bus stapt, word ik echt gelukkig. Dan ben ik fier op mezelf: ik heb haar veilig op haar bestemming gebracht. Dat voelt haast moederlijk. We krijgen trouwens meer en meer vrouwelijke collega’s. Toen ik negentien jaar geleden begon als buschauffeur, waren we met drie vrouwen en een stuk of veertig mannelijke chauffeurs, nu is dat bijna de helft. Buschauffeur leek vroeger mannenwerk, maar het is een job voor iedereen. Man of vrouw, we benaderen elkaar allemaal met evenveel respect.’
Dé 5 redenen om de sprong te wagen en buschauffeur te worden
Volgens Nurten & Betül
- Zelfvertrouwen
‘Een job als buschauffeur geeft je zelfvertrouwen. Door je rijbewijs te behalen en een bus te besturen, leer je bovendien veel mensen kennen.’
- Zelfstandigheid
‘Het is zalig om die bus zelfstandig te besturen. Je bent je eigen baas op je bus.’
- Verantwoordelijkheid
‘Iedereen veilig afzetten vergt een grote verantwoordelijkheid, maar het is er een fijne om te dragen. Wat een voldoening!’
- Sociaal
‘Je krijgt van iedereen die opstapt een goeiendag, en ook onder collega’s heerst er een leuke sfeer.’
- Werkzekerheid
‘Buschauffeur is een knelpuntberoep, je zal dus snel aan de slag kunnen. De werkuren zijn bovendien erg gunstig.’
Interesse in een job als buschauffeur? Wil je je rijbewijs D behalen?
Lees meer over Keolis.
Wat er zoal gebeurt bij Keolis ontdek je hier.
